SEEKING FREEDOM, and IDENTITY Without Damaging Life
Youth Gig Sermon: Prodigal Son - Luke 15:13
Verse 13 "Not long after that, the younger son got together all he had, set off for a distant country and there squandered his wealth in wild living.
Introduction
Maraming kabataan sa ating panahon ang hindi nagtatagumpay sa buhay. Ayon sa mga survey, sa bawat 100 na batang maliit na pumapasok sa pre-school, ang magtatapos sa mga ito sa kolehiyo ay wala mang 20, at ang makapagtatrabaho sa kanila ay mg lima lamang.
Kung ganito ang patuloy na mangyayari sa ating mga kabataan, ito ay malaking trahedya.
Ito ang inyong panahon. Sa ayaw sa gusto ninyo, maiiwan sa inyong balikat ang kahihinatnan ng bukas. Kung kaya, anumang desisyon na gagawin ninyo, aralin ninyo itong mabuti.
Tulungan nawa tayo ng Panginoon, mga kabataan. Mga kabataang Kristiano, kailangan kayo ng Diyos, upang maging instrumento ng tunay na pagbabago. Tinatawag tayo ng Diyos upang makalikha siya ng magandang bukas, para sa inyo at para sa susunod pang henerasyon.
Hanapin niyo ang inyong sarili. Mabuting bagay kung madiskubre mo kung kung sino ka, at
mapatunayan mo ang iyong galing. Pillin mo rin ang maging malaya. Mabuti ito, dahil hindi ka dapat
mapatunayan mo ang iyong galing. Pillin mo rin ang maging malaya. Mabuti ito, dahil hindi ka dapat
maging alipin ng anumang bagay. Pinalaya na tayo ng Diyos.
Mayroon magandang aral na makukuha sa buhay.
Isang batang limang taon, ang nagtanong sa mga magulang niya habang kumakain. Tanong niya, "Bakit kayong matatanda, marami kayong nalalaman?" Nag-isip ang kanyang nanay ng maisasagot. Kumuha ng pitsel si Misis, at ibinuhos ang kaunting tubig sa baso, at sabi niya, "Limang taon ka pa lamang, at maaring ganito pa lamang ang iyong nalalaman." At ibinuhos ng nanay ang mas maraming tubig, na halos higit sa kalahati sa baso. At sabi niya, "Ito naman ang aming nalalaman."
"Paano po kayo natuto?" Dagdag na tanong ng bata. Sagot ng tatay, "Sa mga tama at mali na aming
nagawa sa buhay anak."
nagawa sa buhay anak."
May dalawang paraan ng pagkatuto sa buhay. We may learn positively and we may learn negatively.
a. Ang pagkatuto sa positibong paraan bilang pag-aaral sa buhay.
Matuto kayong makinig sa nakakatanda sa inyo, magbasa kayo ng aklat, mag-aral mabuti sa paaralan. Punuin ninyo ng kaalaman ang sarili. At kapag marami ka nang alam, marami kang magagawa tungo sa iyong pag-unlad.
b. Ang matuto ng negatibo. Ito yung pag-aaral sa maling paraan. Yung magkakamali ka muna para magtanda ka dahil sa consequence, o mapait na ibubunga ng iyong maling ginawa.
Aralin nating ngayon ang Prodigal Son story, para matuto tayo. Ready na ba kayo?
Ang bawat kabataan ay naghahanap ng kalayaan upang makita niya ang sarili. Naghahanap ang mga kabataan ng kalayaan gawin ang kanilang nais, at nang sa gayun ay may mapatunayan sa sarili at sa iba. Hindi ito masama. Go and search for your identity and find your freedom. Ipakita mo ang iyong galing at hanapin mo ang iyong sarili.
At ito yung ginawa ng kabataan ito. He started to discover who he was. He started to live with absolute freedom.
1. Una, naghanap siya ng kalayaan, sa pamamagitan ng paggawa ng mga ipinagbabawal. Nilabag niya ang mga BAWAL. Inakala niya na ito yung magpapalaya sa kanya.
- Una, hiningi niya ang kanyang mana ng wala sa panahon.
- Pangalawa, inubos niya ang kanyang kayamanan sa maling paraan.
Ang paggawa ng kamalian, ay hindi kalayaan. Ito ay pagsira sa sarili. Kapag binabawalan kayo, ito ay positive learning. Makinig lang kayo at matututo kayo. Pagmasdan ninyo ang Sampung Utos, puro mga BAWAL! Bawal ito, bawal iyon...ang mga ito ay paraan ng pagtuturo ng Duyos sa atin upang hindi tayo mapahamak. Kaya nagbabawal ang mga magulang, hindi ito dahil wala silang tiwala sa inyo. Nalalaman nila ang mga nakatagong panganib, kaya nagbibigay sila ng maagang babala. (Yung asawa ni Babalu.)
2. Pangalawa, hinanap niya ang kanyang kalayaan, sa pamamagitan ng pagtalikod sa kanyang pamilya.
"Wow! Malaya na ako, wala nang pakialam ang tatay ko sa buhay ko! Magagawa ko na ang lahat ng gusto kong gawin!"
He sought freedom by disregarding and leaving his family behind.
Do not do this. Ipinagpalit niya ng pera ang tunay niyang kayamanan. Ang ating pamilya ang ating tunay na kayamanan. Walang maipapalit sa ating ama at ina. Walang maitutumbas sa pagmamahal ng tunay
na kapatid. Huwag ninyo silang ipagpapalit.
na kapatid. Huwag ninyo silang ipagpapalit.
Ang kabataang ito, ipinagpalit niya at tinalikuran ang kanyang pamilya para sa inaasam niyang kalayaan, at bandang huli, hindi na siya malaya, dahil naging alipin na siya ng kanyang kalagayan.
Isang kabataan ang naghanap ng kalayaan. "Huwag ninyo akong pakialaman, buhay ko'to!"
Gusto niyang maging malaya, kaya sunod sa parkada, bisyo dito bisyo doon. Hanggang siya makulong. Bandang huli, ang kalayaan na hinahanap niya at pagka-alipin pala. Alipin na siya ng droga.
Huwag ninyo babalewalain ang inyong pamilya. Mahal nila kayo, pakamahalin ninyo sila.
3. Naghanap siya ng kalayaan at itinapon niya ang kanyang bukas.
Sa sobrang kaligayahan nakalimutan niyang paghandaan ang kanyang kinabukasan.
Kuya, hindi ka lang ngayon mabubuhay. May bukas pang darating! At ang tagumpay ng bukas mo ay nakasalalay sa paghahandang gagawin mo ngayon! May isang Praise and Worship Team member sa aming iglesia ang may testimony na ganito,
"Nagkaroon ako ng opportunity na mag-aral sa Maynila. Marami ang padalang allowances sa akin. Inuubos ko ito sa inom, droga at babae. Ngayong tumatanda na ako, dahil hindi ako natapos sa
kolehiyo, napapansin iyong mga kaedad ko na nagtatagumpay, maganda ang kalagayan, may magandang trabaho, naiisip ko, sayang iyong sinira kong panahon sa aking kabataan. Akala ko dahil masaya iyong ginagawa noon, ay mananatiling ganon na lang. Kaya eto, nagsisisi ako. Salamat na alang at nakilala ko ang Diyos at alam ko may isa pang pagkakataon na nakalaan sa akin. This time, hindi ko na palalampasin ang ibibigay na opportunity ng Diyos."
kolehiyo, napapansin iyong mga kaedad ko na nagtatagumpay, maganda ang kalagayan, may magandang trabaho, naiisip ko, sayang iyong sinira kong panahon sa aking kabataan. Akala ko dahil masaya iyong ginagawa noon, ay mananatiling ganon na lang. Kaya eto, nagsisisi ako. Salamat na alang at nakilala ko ang Diyos at alam ko may isa pang pagkakataon na nakalaan sa akin. This time, hindi ko na palalampasin ang ibibigay na opportunity ng Diyos."
He sought his freedom and identity by disregarding the future. He lived reclessly.
4. Finally, hinanap niya ang kanyang kalayaan na nakawalay sa Diyos.
Sasabihin ko sa inyo ng tuwiran mga kabataan, hindi natin kailanman mararanasan ang tunay na kalayaan kung hiwalay tayo sa Diyos. Ang tunay na kalayaan ay makikita lamang sa Panginoon.
Akala ng kabataang ito, ang paggawa ng kasalanan ay kalayaan. At sinira niya, winasak niya ang kanyang sarili. Sinira niya ang kanya kinabukasan. Sinira niya ang relasyon niya sa kanyang pamilya.
Then he came to his senses. Buti na lang at siya ay nakapag-isip. Nakita niya yung kanyang kamalian. Siya ay nagsisi at nagdesisyong bumalik sa kanyang ama.
Kung titimbangin mo ang mga nagawa mo sa buhay, alin ang mas marami, ang mga tamang ginawa mo, o mas marami yung mga mali?
Anumang kamalian,
kung manunumbalik ka sa Diyos,
bibigyan ka niya ng isa pang pagkakataon.
Kung pinalampas mo noon yung ibinigay sa iyong pagkakataon,
Ngayon bumalik ka sa Diyos - tanggapin mo ang isa pa...isa pang pagkakataon..
Pastor Jess, while we are of like mind in most of your points above, we diverge on the view that you cannot find freedom in leaving your family behind. A somewhat lengthy commentary of my views is in the essay below:
TumugonBurahinJesus, the Prodigal
When we become (too) familiar with a story, we tend to gloss over nuances that seemingly do not jive with the the overall storyline upon closer look. Cases in point: 1. The Parable of the Prodigal Son; and 2. Jesus as son to Mary and brother to James and the rest of their siblings.
Isn’t it puzzling why did the father accede to his youngest reckless request?” Any father worth his grain of salt should have applied a healthy dose of tough love to this young rebel, if only to prevent him from ruining his life. And yet he never wavered in his hope of his son’s return someday soon. He might have discerned that his youngest is answering a call to a journey still unknown to him. And though it may defy logic and common sense, the taking the journey will be best for him. And the father turned out to be right.
Let us imagine the life of the recently reunited family after the euphoria of the feast died down, and they all settled back to their normal lives. Hoping to make up for lost time, the father and his youngest would have been inseparable. With the pain of estrangement, loneliness, hunger, humiliation seared to his very soul, the prodigal would have celebrated many things he used to take for granted: the taste of food that nourish him, the water and wine that quench his thirst, the company of friends far better that the fair-weather ones he had before. Snatched from death by love and grace, he will be more loving, less assuming, more gracious to others’ faults and flaws. From the depth of his sorrow flows both genuine empathy and unvarnished laughter. And when the time he too will have his own children, he will be more understanding, less judgmental, more loving and gracious as someone who, not so long ago, benefited from the generosity of his own father.
The older brother, being kind, obedient, and loving as he is will eventually find in his heart to forgive his estranged brother. Yet unless he finds his own self, take his own journey, he will remain as his father’s son. The trajectory of his life will be one extended plateau. Without the highs and lows from a genuinely personal journey, his life will lack the authenticity and realism.
Between the prodigal son and his elder sibling, to which is Jesus’s earthly life closer to?
TumugonBurahinThe surprising answer. The prodigal son.
The gospels are silent about Jesus’s life from the finding of the boy Jesus in the temple (Luke 2:41-52) to the beginning of his ministry (Luke 3:23; Matthew 4:12-25) at around age thirty. Efforts to read meaning to these “lost years” are clearly speculative. But given the frenetic pace of what will turn out to be a short-lived ministry, we can glean a life of a son that didn’t see his mother much, or a brother who was able to spend extended quality time with his siblings.
Someone said to Him, "Behold, Your mother and Your brothers are standing outside seeking to speak to You." But Jesus answered the one who was telling Him and said, "Who is My mother and who are My brothers?" And stretching out His hand toward His disciples, He said, "Behold My mother and My brothers! Matthew 12:47-49
And when they wanted wine, the mother of Jesus saith unto him, They have no wine. Jesus saith unto her, Woman, what have I to do with thee? mine hour is not yet come. John 2:3-4
The scant references to his family do not jive so much with the image of a doting son or brother. Jesus could never have succeeded in his earthly ministry had he not disregarded and left his family behind.
In Pilgrim’s Progress, John Bunyan wrote of this painful necessity of leaving family behind in answering the call to an authentic personal journey:
So I saw in my Dream that the Man began to run.
Now he had not run far from his own door, but his Wife and Children, perceiving it, began to cry after him to return; but the Man out his fingers in his ears, and ran on, crying Life! Life! Eternal Life! So he looked not behind him, but fled towards the middle of the Plain.
Mythologists like Joseph Campbell see this recurring pattern from answering the call to adventure to the return in a monomyth or the hero’s journey (see his “The Hero with a Thousand Faces”) in the stories of Osiris, Prometheus, the Buddha, or Moses. George Lucas’s Star Wars epic space saga is also based on the works of Joseph Campbell. Given the commercial success and enduring popularity Hans Solo, Obi-Wan Kenobi, Luke Skywalker, and other characters in the epic space saga, the allure of taking a personal journey to the unknown is a longing in all of us as well